viernes, 22 de noviembre de 2013

Triste fuego , extintor de sonrisas

                                                       Me gustaría volar felizmente
                                                       por el bello arco de mi sonrisa
                                                       avanzar despacio siempre sin prisa
                                                       y con mis alas viajar libremente.

                                                       Es difícil el camino pedroso
                                                       no es fácil sonreír a lo malo
                                                       aunque siempre caemos en lo calo,
                                                       y a veces resulta doloroso.

                                                       No morir en la oscura languidez
                                                       no entristecer ante el fracaso,
                                                       vivir sonriendo hasta la vejez.

                                                       Mi furioso fuego es mi tristeza
                                                       y de salida mi mejor sonrisa,
                                                       a la que tendré siempre con certeza.

                                                   
                                                                      Lucía Mingorance González.
                                               

1 comentario: